Jildou van Dijk had 2 tussenjaren voordat ze afgelopen jaar begon aan een opleiding bij de Dutch Filmers Academy. Haar tussenjaren inspireerden haar tot het maken van een documentaire met de titel ‘De Prestatiemaatschappij.’
Ze zoekt hierin antwoorden op de vragen ‘Hoe groot is de prestatiedruk in de maatschappij?’, ‘Waar komt deze vandaan?’ en ‘Kunnen we eigenlijk nog wel gelukkig zijn in een wereld die draait om succes?’ Hiervoor interviewde ze jongeren en wetenschappers. Bekijk hier Jildou’s film. En lees haar persoonlijke verhaal over haar 2 tussenjaren.
Lekker onduidelijk
De uitreiking van haar havo-diploma was voor Jildou niet alleen maar leuk. ‘En wat je ga nu doen?’, vroeg de decaan haar op het podium. Jildou antwoordde dat ze dat nog niet wist. ‘Nou lekker onduidelijk dus nog’, was de reactie door de microfoon. Duidelijk hoorbaar voor de hele zaal.
Op haar school in Friesland was zij een van de weinige havo-eindexamen leerlingen die niet meteen ging studeren. ‘Ook ooms en tantes vroegen vaak “wat ga je dan doen?” Lief bedoeld hoor’, zegt Jildou. Maar dit maakte het voor haar niet makkelijker. ‘Ondanks de druk besloot ik tijd voor mezelf te nemen. Godzijdank steunden mijn ouders me heel erg. Als je ouders een tussenjaar afkeuren, moet je wel heel sterk zijn om dit toch te doen.’
Golf van angst
‘Op school werd geen aandacht besteed aan een tussenjaar’, vertelt Jildou. ‘Ik had geluk dat mijn ouders mij hielpen met uitzoeken wat ik in dat jaar kon gaan doen.’ Ze schreef zich in voor Bonaire Break. Dat verzorgt voor groepen jongeren onder meer een verblijf in een resort, begeleiding richting studiekeuze en bemiddeling bij vrijwilligerswerk op Bonaire. Enthousiast liep Jildou een paar maanden later met haar ouders richting de vertrekhal van Schiphol. Tot haar verbazing overviel haar een golf van angst toen ze even later zonder hen in het vliegtuig zat. Ineens dacht ik: ‘Waar begin ik aan? Wat doe ik mezelf aan?’
‘De eerste week op Bonaire vond ik heel lastig. Ineens was ik in een totaal andere omgeving dan ik gewend was. Die klap kwam hard aan. Ik had veel contact met mijn ouders. Die zeiden: blijf niet stilzitten, ga iets doen. Op mijn vijfde dag daar ging ik werken bij een beachbar. Vanaf toen ging het veel beter. Ik leerde nieuwe mensen kennen en bouwde een nieuw leven op. Ik had mezelf in het diepe gegooid en merkte dat ik meer kon dan ik dacht. Daar ben ik echt van gegroeid.’
Vanuit Bonaire ging Jildou naar Braziliё. Daar kwam ze weer in een totaal ander omgeving en cultuur terecht. Ze verbleef zeven weken bij het gezin van een uitwisselingsstudente, die ze een paar jaar eerder op haar school in Friesland had leren kennen.
Mijn zoektocht was nog niet klaar
Terug in Nederland ging ze aan het werk bij een surfschool. Ze bezocht open dagen van opleidingen en schreef zich in voor een studie bij Windesheim in Zwolle. ‘Maar toen ik daarvoor een motivatiebrief aan het schrijven was, vroeg ik me af ‘Waarom wil ik dit eigenlijk?’. Ik was een van de weinigen die uit de begeleiding bij Bonaire Break nog niet echt een studie haalde. Het had me wel erg geholpen, omdat ik ontdekte welke richting ik in wilde. Iets met communicatie. Dat wist ik daarvoor nog niet. Ik had al veel geleerd over mezelf, maar mijn zoektocht was nog niet klaar.’
Haar ouders gaven haar de ruimte om te blijven werken bij de surfschool in Nederland en weer te gaan reizen. ‘In mijn tweede tussenjaar heb ik eerst heel veel gewerkt. Daarna trok ik met mijn vriend 3 maanden door Australië met een camper. Dat was geweldig. Daarna ging ik weer kijken naar studies. En toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar.’
Dankbaar dat ik nu al weet waar mijn passie ligt
‘Ik heb net mijn propedeuse gehaald aan de Dutch Filmers Academy. Daarvoor maakte ik deze documentaire. Ik hoop dat deze een bewustzijn bij mensen kan creëren. Hoe onze maatschappij in elkaar zit. En dat je je kunt losmaken van het systeem. Ik kom veel mensen tegen met een burn-out. Die zijn rond de veertig en hebben geen tijd genomen voor hun zoektocht. Ik wil nu films gaan maken voor organisaties met een boodschap die ik belangrijk vind. En ik ben zo dankbaar dat ik nu al weet waar mijn passie ligt.’