Na het behalen van zijn bachelor onderwijswetenschappen wilde Paul een master gaan doen. Maar eerst nam hij een tussenjaar. ‘Als ik een lang buitenland-avontuur wil is dit het moment, dacht ik. Niet om mezelf beter te leren kennen. Ik wilde dat het een maatschappelijk doel zou hebben.’
Dit is deel 4 in een serie ervaringsverhalen van jongeren met een tussenjaar dat weinig geld kostte en veel opleverde.
Hij keek in een grote database met gesubsidieerde vrijwilligersprojecten van de Europese Unie. ‘Een aantal projecten schreef ik aan. Bij meerdere zou ik kunnen beginnen. Sommige vond ik minder geschikt. Werken met kleine kinderen zag ik mezelf bijvoorbeeld niet doen. En de Spaanse cultuur sprak mij niet aan. Ik koos voor een project van een jaar in Polen.
Subsidie voor vrijwilligerswerk
Paul investeerde ongeveer 80 uur in het organiseren van zijn tussenjaar. Die uren besteedde hij aan oriëntatie op vrijwilligersprojecten en het schrijven van brieven daarnaar. In dat jaar besteedde hij ongeveer 80 euro per maand aan vakanties en kleding.
Via SIW Internationale Vrijwilligersprojecten kreeg hij subsidie van de Europese Unie voor deelname aan het project in Polen. Dit bestond uit: 200 euro per maand om van te leven. Een kamer in Warschau, OV-abonnement, zorgverzekering, een mentor ter plaatse en een mentor in Nederland.
Opbrengsten van dit tussenjaar
Dit tussenjaar leverde Paul veel leerervaringen op. Hij somt de belangrijkste op: ‘Ik heb de Poolse taal leren spreken. Mijn Engelse taal verbeterd. Mijn zelfvertrouwen vergroot. In het openbaar leren spreken over controversiële thema’s. Ik ben cultuurbewuster geworden. Heb mijn professionele netwerk vergroot en vrienden gemaakt met verschillende nationaliteiten. En bovenal geleerd: In het diepe springen leidt tot de mooiste herinneringen. De belangrijkste les is om dit vaker te doen.’
In de vacature voor dat project stond dat de taak was om Europese waarden te verspreiden over middelbare scholen. Heel breed dus. Wat moet je daar in vredesnaam mee, dacht ik eerst. Ik wilde wel graag workshops en trainingen geven. Dat leerde ik in mijn studie en deed ik al als vrijwilliger voor verstandelijk beperkten. Dit gaf me veel energie. En ik vind politieke thema’s en hoe de EU werkt interessant.’
Bekijk ook andere mogelijkheden voor een goedkoop en waardevol tussenjaar.
Paul kreeg een mentor van SIW Internationale Vrijwilligersprojecten. Die hielp onder meer met het voorbereiden van het sollicitatiegesprek voor het project en het doornemen van de voorwaarden in het contract. ‘Ik vond alles spannend’, vertelt Paul. ‘Je weet niet hoe het werk precies zal zijn en waar en met wie je komt te wonen. Wat ook meespeelde, is dat ik op mannen val en Polen geen vooruitstrevend land is.’
Tussenjaar vrijwilligerswerk buitenland
Ter voorbereiding ging hij er eerst een maand op vakantie. ‘In mijn eentje naar Warschau, waar ik zou gaan wonen. Zodat ik de stad alvast kon leren kennen. In die vakantie nam ik deel aan een werkkamp. Groen onderhoud van een Joods kerkhof. Fysiek zwaar werk. Eigenlijk niks voor mij, maar het was toch leuk. En fijn dat ik al veel mensen leerde kennen. Voordeel was ook dat ik mogelijke woonplekken kon bekijken en daaruit kiezen.’
Vertrekken voor een jaar was toch niet makkelijk. Paul: ‘Mijn ouders gedag zeggen op het vliegveld vond ik heel naar. Tijdens de vliegreis voelde ik me niet fijn. Eenmaal in Polen was dat over. Ik was blij dat ik in een grote stad verbleef, met een internationaal en tolerant gezelschap. Ik woonde samen met een Griek, een Oekraïner, een Spanjaard, een Franse en iemand uit Litouwen. De eerste dag heb ik meteen verteld dat ik op mannen val. Dat leverde geen vervelende reacties op en iedereen ging daarna weer over tot de orde van de dag.
De eerste vier maanden heb ik geen moment heimwee gehad. Daarna wel een paar keer. Zoiets ontstaat door een samenloop van omstandigheden. Werk dat routinematig wordt of even niet lekker loopt. Iemand die je mist in Nederland. Het huilen stond me dan wel even nader dan het lachen.
Heimwee
Wat mij hielp bij heimwee was met een muziekje op gaan wandelen. En terug lezen in een dagboekje dat ik bijhield. Dan zag ik weer hoe leuk ik het daar had. Geen moment heb ik gedacht dat ik echt terug wilde naar Nederland. Een keer of vier ben ik kort op en neer gegaan. Voor kerst, een bruiloft en verjaardagen. En ik had een keer of vijf contact met mijn mentor van SIW over hoe het ging. Niet per se nodig wat mij betreft, maar wel plezierig.
Meteen starten met een master daarna lukte niet. Omdat ik terugkwam in oktober en het collegejaar al was begonnen. Toen ging ik bij Bol.com werken. Een simpel maar prima baantje. Daar kon ik toen ook trainer worden en dat vond ik heel leuk. Daarom liet ik het instroommoment voor de master in februari schieten.
Baan als consultant
In september daarna ben ik wel gestart, maar na een paar maanden weer gestopt. Ik heb geleerd dat interactie met mensen mij gelukkig maakt. In de master las ik gortdroge stukken over minuscule onderwerpen. Ik wil niet de wetenschap van A naar B brengen, maar mensen in de praktijk helpen. Daar heb ik geen master voor nodig. Een bachelor is ook een volledig diploma. Ik ben onlangs gestart met een prima baan als consultant learning and development. Mijn tussenjaar en wat ik daarin heb ervaren en geleerd heeft denk ik geholpen om hiervoor te worden aangenomen.’