TussenjaarKenniscentrum

Onafhankelijk en deskundig

Na de havo een tussenjaar? Patrick Kemperman zag het aanvankelijk niet zitten dat zijn zoon niet meteen wilde doorstuderen vorig jaar. In deze gastcolumn kijkt hij terug op het tussenjaar van zijn zoon.

 

Meneer stond er niet best voor

 

‘Ineens staat dan je zoon voor je neus met de mededeling dat hij ná het halen van zijn havodiploma een tussenjaar wil nemen. Het was nét voor de Kerst en meneer stond er niet best voor, met deze cijferlijst zou hij zijn examens niet gaan halen. Hij was al een keer blijven zitten in de 4e en het niet halen van zijn examen zou betekenen dat hij zonder diploma van school zou moeten. Dat voelde dan toch een beetje als 6 jaar verspilde tijd. Onze eerste reactie was dan ook “nou, ik dacht het niet” toen hij vroeg wat wij ervan zouden vinden als hij een jaartje zou stoppen met school.

tussenjaar gastcolumn vader

Rond de Kerst volgde een gesprek met de mentor van Max en die gaf aan dat het nu toch echt wel tijd werd om er iets aan te gaan doen, wilde Max de eindstreep nog met een positief resultaat gaan halen. Even voor de context: Max was op de lagere school en de eerste 2-3 jaar op de havo spontaan, enthousiast op school, haalde goede cijfers en was graag gezien bij de docenten en medeleerlingen.

In het 3e jaar veranderde er echter iets en kwam de klad er goed in te zitten. Hij wilde niet meer naar school, leerde niet meer, begon te spijbelen en rapportcijfers kelderden sneller dan de beurskoersen in 2008. Meerdere gesprekken met mentoren en afdelingsleiding op school waren het gevolg. Er kwamen “verkeerde vriendjes”, enkele incidenten en schorsingen maakten het in het 3e en 4e jaar niet leuker. Het blijven zitten in de 4e klas was een logisch gevolg van alle ellende.

 

Weer discussie over tussenjaar

 

Het gesprek met de mentor vóór de Kerst bleek echter een kantelpunt in de tijd. Max ging uit eigen beweging bijles en huiswerkbegeleiding volgen, 3 tot 4 dagen per week tot 17.00 uur op school. En zelfs daarna werd er thuis nog geleerd. De cijfers kwamen weer in de lift en er gloorde weer hoop op een diploma.

Rond april kwam de discussie rondom een tussenjaar weer op gang, en in de tussentijd hadden we ons er wat meer in verdiept. Daaruit bleek o.a. dat ongeveer 1 op de 3 leerlingen van zijn jaar ná havo of vwo een tussenjaar nam. Het beeld van de 17-18 jarige die zonder plan met een rugzak naar Azië of Australië gaat bleek niet terecht. Er waren veel mede-leerlingen die al goed hadden nagedacht over het invullen van de tijd, vaak een combinatie van werken en ontspanning.

 

Van afkeer naar gematigd positief

 

Met die insteek voerden wij ook de gesprekken met Max. Onze aanvankelijke afkeer van het tussenjaar werd bijgesteld naar gematigd positief. De argumenten die Max zelf aandroeg spraken ons eigenlijk wel aan. We realiseerden ons dat zijn havo carrière niet altijd makkelijk was geweest, niet voor ons, maar zeker ook niet voor hem.

Zeker nu het met de cijfers de goede kant op ging en omdat we zagen dat Max écht gemotiveerd was om te slagen steunden wij zijn plan om in het tussenjaar de boel eens goed op een rijtje te zetten. Enige harde voorwaarde die we wél stelden was, dat er een plan moest komen. We zouden het niet goed vinden als meneer een jaar lang zou gaan lamballen en dagelijks pas in de middag uit bed zou komen rollen. Gelukkig was hij het daar van harte mee eens.

Diploma….feest ! Het einde van het examenjaar naderde en er werd flink gestudeerd. Het resultaat was meer dan we rond de Kerst hadden durven hopen. Een cijferlijst zonder 1 onvoldoende en lovende woorden van de mentor en afdelingsleiding. Tijdens de diplomauitreiking hebben we wel een traantje weggepinkt, alle stress en ellende waren in 1 klap vergeten.

 

Lange dagen hard werken

 

Max had zijn bijbaantje bij een plaatselijke supermarkt al opgezegd om ruimte te maken voor ander werk. En nog vóór de diplomauitreiking had hij een fulltime job gevonden bij een groot bedrijf in licht- en geluidsinstallaties die bij grote evenementen worden gebruikt (Mysteryland, Defcon, André Rieu, Toppers, Formule 1 op Zandvoort etc.). Lange dagen, hard werken, spierpijn tegen minimumloon, dat was het wel zo’n beetje. Voor enkele maanden prima, Max heeft er veel geleerd, maar dit was niet hoe hij het hele jaar wilde invullen. Wederom rond de Kerst besloot hij om te stoppen met deze job.

Max had al jaren een passie voor computers, gamen, programmeren en had zich voorgenomen om ná het tussenjaar een studie in de ICT of cybersecurity te gaan oppakken. Ik heb daarom meegezocht naar een baantje voor het 2e half jaar in de ICT sector en door mijn netwerk kwam er zowaar een plekje in beeld bij een serieus ICT bedrijf waar hij op de servicedesk aan de slag mocht.

 

Geen droombaan

 

Zo gezegd, zo gedaan. Vol goede moed ging Max aan de slag, hij mocht zelf 50-50 thuiswerken en op kantoor werken, dat vond meneer natuurlijk wel relaxed. Dikke laptop en telefoon van de zaak, reiskostenvergoeding en bijna 2x zoveel verdienen als bij zijn vorige job. Daar kon hij wel aan wennen. Ná ongeveer 1,5 maand belde Max me op met de boodschap dat hij het werk echt leuk vond, en dat hij het zeker een half jaar vol zou gaan houden.. Maar het was niet de droombaan waar hij naar op zoek was.

 

Te laat voor inschrijving studie

 

Nu moet je weten dat Max ook altijd al een bijzondere interesse heeft gehad voor de menselijke geest, psychologie en mensen die aan het randje van de maatschappij staan. En ineens viel daar voor hem het kwartje….hij wilde psychologie studeren.

Vette pech, want dat kwartje viel in februari, en de vervroegde inschrijving voor de hbo was al in januari, en dus was Max te laat. Zijn vriendin met wie hij al enkele jaren verkering heeft zat op dat moment in het 2e jaar van hbo Social Work. Die richting leek een prima alternatief om toch in de door hem gewenste richting een studie op te gaan pakken.

Ná het bezoeken van de informatiedagen/avonden heeft Max zich ingeschreven en < as we speak > is het leerjaar 2022-2023 al een maandje aan de gang en heeft hij een flitsende start. Hij heeft het naar zijn zin, heeft afgelopen jaar energie opgedaan voor een nieuwe fase in zijn leven.

 

Hem zien opbloeien en groeien

 

Daarnaast heeft hij heel veel geleerd (o.a. hoeveel verschillende kabels er zijn om speakers en verlichting mee aan de te sluiten bij een groot concert, maar ook hoe hij ip-endpoints moet connecten en nieuwe users in systemen moet opvoeren). Het werken in professionele organisaties heeft hem laten zien dat het niet erg is om eerst nog een paar jaar te studeren en daarna pas echt aan het werk te gaan.

Als Max het tussenjaar niet had genomen was hij waarschijnlijk gestart met een studie die eigenlijk niet diep in zijn hart zat, mogelijk was hij daardoor dan vroegtijdig uitgevallen en had dan weer een nieuwe keuze moeten maken…en er valt nogal wat te kiezen. We hebben hem zien opbloeien en zien groeien. Achteraf kunnen we dus alleen maar blij zijn met de keuze die hij, maar ook wij hebben gemaakt.

En oh ja, de foto is gemaakt op 4 juli 2022 bij het concert van Rammstein in Nijmegen…yeah !!